Spośród wielu osób, które swoją działalnością przyczyniły się do rozwoju i upowszechnienia turystyki w Zakopanem i w Tatrach jest postać doktora Tytusa Chałubińskiego. Tytus Chałubiński żył w latach 1820 – 1889. Był jednym z najsłynniejszych lekarzy w Warszawie w XIX wieku. Od 1873 roku bardzo często przebywał w Zakopanem, w końcu zamieszkał w nim na stałe. Był zapalonym turystą, organizował wiele wycieczek i wypraw w góry, jego towarzyszami podczas nich byli najlepsi w owym czasie przewodnicy tatrzańscy. To dzięki prowadzonej przez niego akcji propagandowej Zakopane zostało przekształcone w ośrodek uzdrowiskowy i turystyczny. Zainicjował wiele przedsięwzięć, które przyczyniły się do rozwoju nie tylko Zakopanego, ale całego Podhala. Do historii przeszła jego przyjaźń z Sabałą. Wspomniany Sabała urodził się w 1809 roku, właściwie nazywał się Jan Krzeptowski-Gąsienica. Zasłynął najpierw jako myśliwy (ale też i jako kłusownik), później jako towarzysz Chałubińskiego. Doskonale znający całe Tatry był niestrudzonym przewodnikiem doktora, zasłynął później jako nie mający sobie równych gawędziarz i muzykant. Wiele jego gadek zostało spisanych między innymi przez Henryka Sienkiewicza i Stanisława Witkiewicza. Pisząc o słynnych postaciach związanych z Zakopanem nie sposób pominąć Stanisława Witkiewicza. Witkiewicz mieszkał w Zakopanem od 1980 do 1908 roku, był twórcą „stylu zakopiańskiego”.
Doktor Tytus Chałubiński
